Nowe rozdziały.

Zbiór opowiadań spod Amciowego pióra

Rozdział V (Rozdział Piąty) "Broń, poszlaki i ich rzeczywistość"

"(...) — Mówiłam. Jedno życzenie. — Karcące spojrzenie drobnej kobiety go przygniatało, czuł się winny, a nie-Haruka była widocznie wkurzona. — Czego nie rozumiesz w sformułowaniu „jedno, pierdolone życzenie, które może wykorzystać całą pozostałą Haruce magię”?!

— Ale… — próbował zaprzeczyć, zaprotestować, wyjaśnić marze zaistniałą sytuację, jednak ta ponownie na niego naskoczyła:

— Czy ja wyglądam, jakbym sobie żarty z was wszystkich robiła?! — Wstała gwałtownie, zaciskając drobną dłoń w pięść. Od dawna tak się w niej nie gotowało, ba, od dawna nie miała ochoty przyłożyć komuś tak mocno, żeby się przekręcił. Przygryzła wargę i zmrużyła wściekle oczy. (...)

(...) Nie bądź zazdrosna, skarciła się w duchu. Najważniejsze, że Jellal niedługo się pojawi w okolicy Magnolii, cały i zdrowy. Będziesz mogła z nim porozmawiać. A potem odejdzie, zabierając kolejną część ciebie.

Tak już musiało być, próbowała się pocieszyć. Miał swój cel i za wszelką cenę dążył do jego realizacji. Ty też masz swoje cele.

— Marzenia, za którymi gonimy i rzeczywistość, która podąża za nami, są jak dwie linie równoległe, nigdy się nie spotkają — stwierdziła na głos, nawet nie będąc tego świadoma. Dopiero pytający wzrok siedzącej przy jej biurku Miry uświadomił jej ten zawstydzający fakt. Pokryła się niewielkim rumieńcem i odwróciła wzrok."

Eien no senso I Nie dopuszczę....

V - 5.Sanbirejji

– Ja nic – wzruszył ramionami a ton miał tak spokojny jakby rozmawiał o pogodzie – po prostu aura, którą nałożyłem na to miejsce sprawia trochę kłopotów zodiakalnym duchom.

Lucy zaczęła gorączkowo myśleć. Nie miała żadnego srebrnego klucz służącego do walki. Horologium był zegarem, który robił za ochronę przed zbyt drastycznymi temperaturami. Crux służył jej radą, miał sporą wiedzę ale walczyć nie umiał, Pyxis był kompasem świetnie potrafiącym odpleść drogę gdyby się zgubiła. Natomiast Lira tylko umilała czas swoją grą. Oczywiście był jeszcze Plue, który zawsze jej towarzyszył gdy akurat Natsu nie wyciągał jej na misje. Nagle dotarło do niej że nie zamknęła jego bramy. Teraz musiał gdzieś się plątać po lesie. Nie mogła go odwołać jeśli nie miała go w zasięgu wzroku co oznaczało że jest zdany teraz na siebie. Obawiała się że jeśli szybko nie zostanie odnaleziony może przestać istnieć. Sam nie może wrócić, a jego nikła magiczna moc wystarczy tylko na parę dni. Jedynym co jej pozostało to wierzyć że Natsu szybko ją odnajdzie i razem ruszą na jego poszukiwania.